امام صادق (علیه السلام) در یکی از سفرهای خود، مردی را مشاهده نمود که در گوشه ای افتاده، و بی حال و وامانده است. به یار همسفرش فرمود: گمان می کنم این مرد تشنه باشد، او را سیراب کن! وی به بالین آن مرد رفت، ولی دیری نپایید که برگشت... امام پرسید: او را سیراب کردی؟
پاسخ داد: نه، این مردی است یهودی و من به حال او آگاهم.امام از شنیدن این سخن بر آشفت و حالش دگرگون شد و فرمود: باشد، مگر انسان نیست؟!
منبع : تربیت اجتماعی ص ۳۲۱